Solo/Malang/Kalibaru

30 sept.-2 okt. Van yogyakarta naar Malang. Weer vroeg uit de veren; half 8 vertrek. We hebben weer een lange tocht voor de boeg. Aankomende in Solo zijn we uitgestapt om naar de plaatselijke overdekte markt te gaan. Daar van alles en nog wat gezien. Veel onderweg vanuit de auto gezien, maar veelal in de auto gezeten. Lunch genoten onderweg en rond half 7 's avonds nog een plaspauze gehad. Al met al weer veel gereisd.

1 okt. 2017 Op aanraden van oom Rudie hebben we niet meteen de bromo tour gedaan maar zijn eerst gaan rusten en hebben vandaag een kleine tour gehad door Malang. Afgelopen nacht geslapen bij Enny's guesthouse. Een guesthouse van een Chinese dame met Nederlandse opvoeding. Mevrouw Enny is al een oudere dame maar ziet er nog heel goed uit voor haar leeftijd. Naast Enny is Dineke ook aanwezig en deze mevrouw werkt ook al jaren bij het guesthouse en spreek net zoals mevrouw Enny heel netjes Nederlands met zoals vele indo's een rollende 'R'! We zijn om 10 uur vertrokken met Oom Rudie en Kandar. Over de Idjan Boulevard waar op zondag altijd een markt is en geen verkeer mag komen voor tien uur. Na de Idjan boulevard naar een kerk gereden, foto gemaakt en zo naar nog een aantal plekken. Ook zijn we bij het stadhuis plein geweest waar een stel kinderen op zondag engelse les. Na wat foto's gemaakt te hebben bij het monument wat omringt was door water lelies/lotus bloemen zijn we naar de plantjes en dieren markt gelopen. Wat een ervaring is dat..... echt bizar hoeveel dieren er op een markt kunnen staan en allemaal ook van die speciale soorten dieren! Dat zou in Nederland echt niet meer mogen! Na de vogeltjesmarkt zijn we naar Toko Oen gegaan om even wat te drinken. We zouden het rustig aan doen maar hebben toch stiekem al een aantal dingen erop zitten. Mama wilde nog graag Chinese medicijnen kopen en dat stond ook op de planning. Toen wij aankwamen bij de Chinese apotheek bleek na de auto geparkeerd te hebben dat het filiaal gesloten was. Oom Rudy zou niet Oom Rudy zijn als hij niet iets geregeld heeft. En ja hoor, we gaan met zijn alle in de auto van de apothekeresse naar een ander filiaal waar we nog geholpen kunnen worden. We waren speciale gasten want ik moest nog een telefoon kaartje hebben en die mevrouw nam ons allemaal weer mee in de auto. Nadat we daar klaar waren zijn we naar een markt gegaan en hebben wat kleine snuisterijen gekocht voor Nick. Een Indonesische vlag en een Garuda speld. Iets wat hij thuis kan ophangen in zijn kamer. Toch een teken van trots! Inmiddels was het tijd om te eten. Ze namen ons mee naar een restaurant genaamd Inggil - Rumah makan. Daar hebben we erg lekker gegeten en zijn terug gegaan naar het hotel. In Enny's guesthouse zijn we gaan uitrusten want we zouden die avond naar de bergen gaan om naar de zonsopgang te gaan kijken en de bromo krater te bezoeken.

2 okt. 2017
We werden om 12 uur 's nachts opgehaald en zijn met de auto daar naartoe gereden. Eenmaal in de bergen werden we afgezet bij een Jeep met chauffeur. Al hobbelend gingen we door het pikke donker omhoog. Mama voorin naast de chauffeur en Ome Rudy, papa, Nick en ik achterin. Die meneer zou ons brengen naar de plaats van bestemming en jawel, we werden voor de trap afgezet. Voordat we naar de zonsopgang gingen kijken hebben we nog pisang goreng gegeten bij een tentje aan de voet van het uitkijk punt. Eenmaal op de trap zagen we een ontzettend mooi begin van de zon. De lucht was zo mooi van kleur! Prachtige foto's konden we maken. En die liegen er niet om! Het bizarre vond ik dat de opkomst boven de berg eigenlijk zo snel ging. Toen hij eenmaal een deeltje liet zien, duurde het niet lang voordat hij helemaal boven de berg was. Toen ze zon eenmaal boven de berg was zijn we nog wat verder omhoog geklommen. Daar is een plateau waar je normaal gesproken met heel veel mensen op kunt staan maar omdat er zo veel Chinese school kinderen waren, was er geen plek en hebben wij halverwege de trap gestaan. Bovenop hebben wij nog wat foto's gemaakt en hebben genoten van het uitzicht. Vanaf dat punt kon je de rook van de Bromo al zien. Toen wisten we alleen nog niet wat ons te wachten stond. Vanuit het hoogste punt van de berg gingen we met de jeep naar de zandzee. Ook wel een soort woestijn in de bergen, heel gek want daar waren we in het donker die ochtend ook al doorheen gereden. Echter kon je toen niet zien hoe groot de vlakte was. Je kon namelijk maar een paar meter vooruit kijken. Op aanraden van velen, zijn wij vanuit de zandzee we te paard naar de Bromo krater gegaan. Alle paardjes in een lijntje achter elkaar door de zandvlakte. Alleen de trap naar de krater moesten we zelf beklimmen. Daar kunnen de paarden niet meer verder! En jeetje wat een klim. In die hitte (zelfs zo vroeg al), was het trappen op toch war zwaarder dan verwacht. Ook op die hoogte is de lucht een stuk ijler en is ademen/zuurstof halen wat zwaarder. Kortom een klim die we in etappes gedaan hebben maar wie we met zijn alle (!) gedaan hebben. Eenmaal aangekomen in de krater kwam er een natuur geweld op je af. Natuurlijk niet letterlijk maar figuurlijk. Naast de rook die uit de krater kwam was er ook een bak aan geluid. Een brommende bromo! 😜 Ik zal nog een filmpje proberen te uploaden om jullie een indruk te geven van het geluid. Na het bezoek aan de krater zijn we terug gelopen, zonder paard, naar onze Jeep. Vanuit de Bromo zandvlakte werden we door onze chauffeur weer naar KANDAR en onze eigen auto gebracht. Die elders in de bergen geparkeerd stond, bij het huis van Anjie. (De baas van al die Jeeps/het huis) In het huis, wat gebouwd was tegen een berg aan, aten we ons ontbijt. Hoewel voor ons gevoel gingen we eigenlijk al lunchen. We hadden namelijk rond 4 uur in de ochtend al gebakken banaan gegeten 😅. Voor degene die het nog niet weten. De foto's staan per stad of ervaring in verschillende mappen! Dus scrollen maar 🙏🏽 Terima Kasih en tot snel

Na een zware klim op de bromo werd het tijd om verder te reizen naar onze laatste bestemming op het mooie eiland Java, namelijk: Kalibaru.

Vermoeid stapten wij de bus in om een ritje van ongeveer 5 uur te maken. De wegen waren een stuk beter dan die tussen Yogyakarta en Malang. Onderweg moest er natuurlijk de nodige slaap worden ingehaald.

Rond het middaguur zijn we gestopt bij een heel groot wegrestaurant. Hier was wel plek voor meer dan 200 man. Een heel raar idee dat wij hier als enige te gast waren.

We hadden in eerste instantie niet echt hoge verwachtingen van het eten. Niets bleek minder waar: de soto, miehoen, nasi goreng, pangsit en de loempia's smaakten allemaal heerlijk.

Op ongeveer twee uurtjes rijden lag het park: Kalibaru Cottages. De huisjes waren te vergelijken met een blokhut. Rond een uur of 5 arriveerden de pijet (massage) vrouwen, die Pa, Ma en Tessa een heerlijke massage hebben gegeven. Nick lag op dat moment bij te komen en heeft dit dan ook gemist.

De volgende ochtend vertrokken we om 07:00 richting onze eindbestemming: Bali. Het was "slechts" een uur of 2 rijden naar de boot. Eenmaal op de boot gaf Oom Rudie het advies om op het dek bij de kapitein te zitten. Omdat je hier niet lastig gevallen wordt door de verkopers. De boottocht verliep voorspoedig, 1.5 uur later zetten wij voet aan wal op Bali. Groetjes, Nick