Yogyakarta, deel 2

29 sept. - Yogyakarta Bezoek Prambanan
Vandaag brengen we een bezoek aan de Prambanan Tempel.
Prambanan is een adembenemend mooi Hindoeïstisch tempelcomplex ten oosten van Yogyakarta. Samen met de Borobudur (op een uurtje rijden) vormen ze de twee grootste attracties op Java. Het is het grootste Hindoeïstische complex in Indonesië en het is gebouwd in de 9e eeuw. Net als bij de Borobudur werd deze tempel herontdekt in de 19e eeuw. Sindsdien kreeg het een vaste plek op de internationale lijst met grote bouwwerken. In 1918 begon de renovatie van het tempelcomplex en als je de Prambanan nu bezoekt is men nog steeds bezig met het renoveren van delen van de hoofdtempel en van de diverse tempels (candi's) er omheen. Van de ruim 200 tempels is het grootste deel nog niet hersteld, mede door de aardbeving in 2006 en gebrek aan geld. Ook veel verwoest door diefstal. Het duurt nog jaren voordat alles is hersteld. Sinds 1991 staat het complex Prambanan op de wereld erfgoed lijst van UNESCO.
Hoe hebben ze het ooit in die tijd kunnen bouwen, vraag je je af.

Dit is ons in het kort verteld door Tri, een jonge enthousiaste collega-gids van Rudie. Hij is een van degenen die Nederlands aan het leren is, omdat er heel veel Nederlandse toeristen Indonesië bezoeken en dat voor hen een kans op werk groter maakt. De generatie Indonesiërs (lees: de indo's die toen gekozen hebben voor de Indonesische nationaliteit), die in de tijd van tempo doeloe op school de Nederlandse taal hebben geleerd en nog spreken, sterft langzaam maar zeker uit.

Grappig was dat hier veel jonge kinderen ook de tempels bezochten. En ook hier werden Tessa en Nick gevraagd of ze met hen op de foto wilden.

In koloniaal ingericht restaurant Sekar Kedhaton geluncht! Lekker eten, niet speciaal, wel duur.
Buiten het restaurant nog een gekooide Luwak gezien (= katachtige dieren), die koffiebonen eet en uitpoept. (Afschuwelijk en natuurlijk helemaal verkeerd zo in de kooi!) Deze uitgepoepte koffiebonen (zgn. Luwak koffie) is een speciale soort koffie. Of deze koffie echt zo speciaal is, weten we niet; wat we wel weten is dat die koffie heel duur is.

Naast het restaurant in een werkplaats van zilversmeden hebben wij uitleg gekregen over het bewerken van ruwe grondstof tot zilveren sieraad. Helaas in de winkel ernaast niets naar ons zin kunnen vinden.

Daarna naar batik Art Gallery Kabul geweest. Daar worden op authentieke wijze batik schilderijen gemaakt. Eerst met potlood op doek tekenen, dan met hete wax intekenen en dan verven in de kleur die je wilt. Alles wat is gewaxt blijft ongekleurd en voor de tweede kleur, alles wat is gekleurd waxen en de ongekleurde delen verven in de andere kleur enz. De gedroogde was telkens in heet water oplossen en laten drogen.
Tessa mocht ook een tekening inwaxen en dat ging haar heel goed af. En als verrassing kreeg ze het doek ook mee om het thuis af te maken.
De kunstenaar/eigenaar van deze gallery, Wiji Hartono, geeft ook nog les aan een 20-tal studenten in deze batik kunst. Wij hebben uiteindelijk 3 kleine doeken gekocht voor ons huis in Spanje in de kleur van Java. Welke kleur zou dat nu zijn.....? Heel toevallig is dat mijn lievelingskleur .... indigo(blauw)!😜

We zijn ook nog naar een half industrieel batik bedrijf annex winkel geweest, waar we uitleg kregen over het volledig handmatig maken van en een combi van stempels en handmatig maken van batikstoffen. Daar ook voorbeelden van gezien. In principe zelfde werkwijze als hiervoor beschreven. In de naastgelegen winkel mooie sarongs en batik overhemden gekocht.

Dan zit deze drukke dag er weer op en gaan we moe en voldaan richting ons hotel.
Wordt vervolgd!